خلق «بچه گربه های شرودینگر» به بزرگی مولکول های c70 و حتی بزرگ تر در آزمایشگاه و مشاهده ی «واهمدوسی» تدریجی آن ها از «جهان کوانتمی» به «جهان کلاسیکی»

عدم وجود خصیصه های کوانتمی در سطح کلاسیکی، یکی از مشکلات نظریه ی کوانتمی بوده است. شرودینگر در متناقض نمای گربهی معروفش این مشکل را به خوبی نشان داد. یکی ازنظریه هایی که به منظور حل این مشکل ارائه گردیده است، نظریه ی واهمدوسی است. در این پایان نامه به بررسی آزمایش هایی که به منظور اثبات این نظریه به انجام رسیده اند، می پردازیم. در ابتدا به توصیف تداخل مولکولهای c70 در تداخل سنج تلبو- لاو پرداخته و سپس تغییرات رویت پذیری فریزهای تداخلی به ازای افزایش فشار گاز زمینه ای آزمایش و افزایش دمای میانگین پرتوی مولکولی را مورد بررسی قرار خواهیم داد. نظریه ی واهمدوسی پیش بینی می کند هنگامی که فشار گاز زمینه ای آزمایش افزایش یابد، رویت پذیری فریزها به دلیل واهمدوسی برخوردی به شکل نمایی کاهش یافته و هنگامی که دمای پرتو مولکولی افزایش یابد، واهمدوسی ناشی از گسیل تابش های گرمایی، رویت پذیری را کاهش می دهد. این پیش بینی ها با نتایج تجربی مقایسه گردیده اند و توافق بسیار خوبی بین آنها مشاهده شده است.